Małą dziurę w płycie g-k (mierzącą do kilku cm) najczęściej naprawiamy taśmą zbrojącą z włókna szklanego oraz masą szpachlową. Uszkodzone miejsce wyrównujemy, oczyszczamy, odpylamy i uzupełniamy ubytek szpachlą gipsową. Zazwyczaj masę nakładamy dwukrotnie, kolejny raz po całkowitym wyschnięciu pierwszej warstwy (chyba że dziurka jest malutka, wówczas po prostu uzupełniamy ją gipsem). Powierzchnię niewielkiej dziury (do paru centymetrów) można też załatać, stosując kilka warstw taśmy z włókna szklanego naklejonych prostopadle do siebie.
Do zaklejenia średniej i dużej dziury w płycie gipsowo-kartonowej trzeba przygotować łatę z płyty g-k o wymiarach nieco wiekszych niż uszkodzony fragment. Najlepiej jeśli łata ma sfazowane krawędzie, którymi nachodzi na przycięte w podobny sposób krawędzie płyty. Gdy płyta g-k jest tylko okładziną i wyrównaniem ściany, to po usunięciu zniszczonego fragmentu nowy kawałek płyty po prostu przyklejamy do podłoża.
Najpewniejszym sposobem załatania dużej dziury w ściance g-k jest wycięcie fragmentu płyty od słupka do słupka, wstawienie w to miejsce nowego kawałka płyty, przykręcenie go do słupków i wyrównanie połączeń. Jeżeli nie chcemy opierać nowego kawałka płyty na słupkach, możemy wzmocnić łatę za pomocą profili aluminiowych wstawionych pod płytę. Fragment profilu (lub drewnianej listewki) dwukrotnie szerszy od wymiaru dziury wstawiamy w światło dziury, tak aby jego końce zachodziły pod obie krawędzie istniejącej płyty g-k. Mocujemy ją wkrętami. Do profilu lub listwy przykręcamy łatę.
Szczeliny między łatą a płytą szpachlujemy i wzmacniamy taśmą. Całość szlifujemy i malujemy.
Aby zwiększyć trwałość i stabilność naprawy dużej dziury w płycie g-k, można także zastosować dodatkowe środki zapobiegające przyszłym uszkodzeniom. Po założeniu i przykręceniu łaty, przed szpachlowaniem można użyć specjalistycznej siatki zbrojącej, która zapewni dodatkowe wzmocnienie połączenia między łatą a istniejącą płytą g-k. Siatkę można przykleić na całą powierzchnię naprawy, a następnie nałożyć warstwę specjalnej masy szpachlowej wzmacnianej włóknami, która jest bardziej elastyczna i odporna na pęknięcia. Takie wzmocnienie jest szczególnie zalecane w miejscach narażonych na wibracje lub mechaniczne obciążenia, jak np. ściany działowe w korytarzach czy pokojach dziecięcych, gdzie jest większe ryzyko ponownego uszkodzenia. Po nałożeniu masy szpachlowej, całość należy starannie wyszlifować, aby uzyskać gładką i równą powierzchnię przed końcowym malowaniem.
