W katedrze Santiago de Compostela według legend i wierzeń znajdują się grób i ciało Świętego Jakuba. Do tej jednej z najważniejszych świątyń chrześcijanie pielgrzymują z odległych nawet o setki kilometrów miejsc – Hiszpanii, Francji, Polski czy Węgier. Trasę można pokonać na różne sposoby – pieszo, na rowerze lub konno. Inaczej niż podczas najbardziej znanej Polakom pielgrzymki na Jasną Górę, do grobu jednego z Apostołów idzie się samotnie lub w niewielkich grupach. Nie jest to zorganizowana wyprawa – nie ma księdza-przewodnika, który prowadzi śpiew i modlitwy, transportu bagażu ani zarezerwowanych noclegów. Pielgrzym sam decyduje o tempie marszu, czasie modlitwy, swoim posiłku i miejscu, gdzie spędzi noc.
Odpocząć można w jednym ze schronisk dla pielgrzymów. 68 mil na wschód, na szczycie wzniesienia znajduje się miasto Sarria, które odegrało historyczną rolę jako ważny punkt postoju na drodze do katedry. Dziś to popularny punkt startowy pielgrzymek. Znajdziemy tam grupkę średniowiecznych kościołów, restauracje ze specjalnym „menu dla pielgrzymów” oraz sklepy z butami do wspinaczki i innymi akcesoriami.
Kolejnym punktem na trasie do świątyni jest Monte do Gozo, czyli wzgórze radości. Z niego widać już dzwonnice katedry, które dają nadzieję na niedługie osiągnięcie celu.
Ścieżka oznaczona jest żółtymi strzałkami wydrukowanymi na tablicach lub narysowanych na drzewach i głazach. Droga jest długa, ale różnorodna. Ciągnie się przez piękne tereny Galicji w otoczeniu pól pszenicy i kukurydzy, przez labirynty średniowiecznych alejek oraz przecina ruchliwe ulice. Wędrujący nią wierzący pozdrawiają się słowami „Buen Camino!” („Dobrego Camino!”). Niektórzy twierdzą, że to podczas wędrówki do świątyni odnaleźli upragnioną ciszę i czas na refleksję nad swoim życiem.
Warto również wspomnieć o kulturowym i duchowym aspekcie szlaku do Santiago de Compostela. Na trasie można spotkać liczne miejsca związane z lokalną historią i tradycją, takie jak starożytne mosty, romańskie klasztory czy kamienne krzyże, które pełnią rolę nie tylko punktów orientacyjnych, ale także symboli duchowej przemiany. Wiele z tych miejsc oferuje możliwość uczestnictwa w mszach świętych, koncertach muzyki sakralnej lub lokalnych festynach, które mogą znacząco wzbogacić doświadczenie pielgrzymki. Dodatkowo, w ostatnich latach coraz większą popularność zyskują tzw. "albergue", czyli schroniska prowadzone przez lokalne wspólnoty, gdzie pielgrzymi mogą podzielić się swoim doświadczeniem i znalezionymi podczas wędrówki odpowiedziami na życiowe pytania.
