Kiedy rododendrony chorują?
Więcej niż połowa sukcesu w uprawie krzewów z rodziny wrzosowatych (np. wrzos, azalia, różanecznik, pieris japoński) to uprawa tych roślin w odpowiednich dla nich warunkach. Jeśli posadzimy je w nieodpowiednim podłożu i na przypadkowym stanowisku, wcześniej czy później przestaną wyglądać atrakcyjnie lub zaczną chorować. Najczęściej różaneczniki (Rhododendron) chorują właśnie z powodu braku odpowiednich warunków uprawy, co bardzo osłabia rośliny – np.:
-
brak stale kwaśnego podłoża,
-
zbyt dużo wilgoci w glebie,
-
niedostateczne zasilanie,
-
nieodpowiedni wybór stanowiska dla roślin.
Często duży wpływ na wystąpienie chorób mają też warunki pogodowe.
Jakie choroby mogą atakować rododendrony?
Najgroźniejszą chorobą grzybową atakującą rododendrony jest fytoftoroza. Wszystko zaczyna się od systemu korzeniowego, który atakowany jest przez zarodniki grzybów i z czasem obumiera. Zamierają także pędy, a liście brązowieją, charakterystycznie zwijają się i zwisają na pędach. Fytoftoroza najczęściej występuje na roślinach uprawianych na zbyt wilgotnym podłożu. Najbardziej skuteczna jest profilaktyka ponieważ mocno zaatakowane rośliny najlepiej po prostu usunąć. Chorobę można zwalczać stosując doglebowe fungicydy (np. Mildex lub Previcur).
Bardzo często występującą chorobą, atakującą liście i pędy różaneczników jest plamistość liści. Charakterystyczne objawy to pojedyncze, brązowe plamy z czasem zlewające się ze sobą. W efekcie liście opadają, a pędy mogą zamierać. Po zauważeniu pierwszych objawów krzewy należy opryskać preparatami grzybobójczymi (np. Topsin, Falcon).
Chorować mogą także pąki i kwiaty, które atakuje inna choroba grzybowa – szara pleśń. Pąki brązowieją, pokrywają się szarym nalotem i zamierają. Na płatkach kwiatów szara pleśń objawia się w postaci brązowych plam. W tym przypadku także konieczny będzie oprysk fungicydem (np. Teldor).
Jakie szkodniki zagrażają różanecznikom?
Jeśli wierzchołkowe liście krzewów są mocno zdeformowane lub poskręcane, to może być to objawem żerowania mszyc. Oprócz deformacji liści powodują one zahamowanie wzrostu pędów i znaczne osłabienie roślin. Konieczny jest oprysk preparatami owadobójczymi (np. Decis, Mospilan, Talstar, Provado).
Szkodnikami, które także często oszpecają liście rododendronów są opuchlaki. Te niewielkie chrząszcze wygryzają charakterystyczne dziury na brzegach liści. Ich zimujące w glebie larwy uszkadzają także korzenie krzewów, które mogą zamierać.
Aby pozbyć się intruzów, krzewy należy opryskać środkami zwalczającymi owady gryzące (np. Fastac, Decis lub Sumi-Alpha). Zabieg będzie najbardziej skuteczny jeśli wykonamy go wieczorem (wtedy zaczynają żerować szkodniki) i powtórzymy 2-3 razy co 7 dni.
Oprócz chorób i szkodników, w uprawie rododendronów bardzo ważna jest również prawidłowa pielęgnacja w ciągu sezonu wegetacyjnego. Należy regularnie usuwać przekwitłe kwiatostany, co nie tylko poprawia wygląd krzewów, ale także zapobiega powstawaniu chorób grzybowych. Warto również przeprowadzać cięcie sanitarne, usuwając suche, uszkodzone lub chore pędy, co pozwala na lepszą cyrkulację powietrza w koronie rośliny i zmniejsza ryzyko infekcji. Ponadto, w okresach suszy rododendrony wymagają regularnego podlewania. Woda powinna być miękka, najlepiej deszczówka, aby nie podnosić pH gleby. Dobrze jest także zastosować naturalne nawozy, takie jak kompost czy rozłożony obornik, które wzbogacą glebę w niezbędne mikroelementy. W ten sposób możemy zapobiec wielu problemom zdrowotnym i cieszyć się zdrowymi, bujnie kwitnącymi rododendronami przez lata.
