Hiacynty
Urzekają urodą kwiatów w różnych kolorach. Najpopularniejsze są odmiany kwitnące na niebiesko, ale można kupić też rośliny o kwiatach różowych, białych, czerwonych, fioletowych czy nawet żółtych - ponieważ gatunków hiacyntów jest blisko setka. Nie tylko cieszą wzrok, ale i zmysł powonienia, ponieważ ich zapach jest intensywny.
Hiacynty lubią miejsca słoneczne, ewentualnie lekko zacienione. Gleba dla hiacyntów powinna być lekka, ale bogata w próchnicę. Sadzimy je do gruntu jesienią, na przełomie września i października. Cebulki umieszczamy na głębokości 15-20 cm. Zakwitają w następnym roku w kwietniu, maju. Cebule można wykopać w lipcu lub pozostawić w gruncie. W tym drugim przypadku z roku na rok będą kwitnąć coraz słabiej.
Lilie
Od czerwca do sierpnia lilie mogą napełnić ogród swoim słodkim, dość ciężkim zapachem. Różnorodność barw i kształtów kwiatów tych roślin cebulowych jest ogromna. Rośliny te lubią dość słoneczne stanowiska i żyzną glebę. Sadzimy je jesienią (gatunki odporne na mróz) lub wczesną wiosną (marzec), bo cebule niektórych odmian lilii nie się są odporne na mróz. We wrześniu trzeba je wykopać i przechować w torfie w chłodnym miejscu do wiosny. Cebule sadzimy na głębokości 10-15 cm.
Endymion zwisły
Pod nazwą tą kryje się hiacytowiec zwisły, niewielka roślina o wysokości ok. 30 cm. Ma niebieskie kwiaty w kształcie dzwoneczków. Kwitnie w maju. Lubi miejsca lekko zacienione i wilgotne. Można więc cebulki endymiona zwisłego sadzić pod drzewami i krzewami, najlepiej w dużych grupach. Jeśli rośliny te będą się dobrze czuły w naszym ogrodzie, rozrosną się i utworzą małe niebieskie łąki. Cebulki sadzi się na głębokości 7-8 cm na przełomie września i października. Nie wykopuje się ich na zimę.
Amarylis
Amarylis jest rośliną uprawianą w Polsce przede wszystkim w doniczkach, ale można się pokusić o posadzenie jej w ogrodzie w ciepłym, zacisznym i nasłonecznionym miejscu. Zakwitnie latem. Najpierw wypuści bezlistne pędy, długości 30-60 cm, na końcach których ukażą się pachnące, ogromne, lejkowate kwiaty. Amarylis wypuszcza liście dopiero po przekwitnięciu. Cebule tej rośliny sadzi się wiosną, kiedy nie ma już przymrozków, na głębokość ok. 8 cm. Wykopujemy je w październiku. W naszym klimacie nie przetrzymają zimy w gruncie.
Pustynnik
Pustynnik, znany również jako eremurus lub lilia stepowa, to wyjątkowa roślina cebulowa, która wprowadza do ogrodu orientalną atmosferę. Pustynniki osiągają wysokość do dwóch metrów, a ich smukłe, strzeliste kwiatostany składają się z setek drobnych kwiatków w kolorach od białego, przez różowy, aż po intensywnie pomarańczowy. Najlepiej sadzić je w miejscach dobrze nasłonecznionych i przewiewnych, w glebie przepuszczalnej i bogatej w składniki odżywcze. Cebule pustynników sadzi się późnym latem lub wczesną jesienią na głębokość 15-20 cm, zachowując odstępy około 30-40 cm między roślinami. Po posadzeniu, warto zabezpieczyć je przed mrozem, okrywając na zimę. Pustynniki kwitną w czerwcu i lipcu, a ich imponujące kwiatostany mogą stać się punktem kulminacyjnym ogrodowych kompozycji.
